Rijtest Ford E-Transit: nog in transitie

Over anderhalf jaar al kun je met je dieselbestelbus veel stadscentra niet meer in. Tijd voor actie dus. Gelukkig zijn er al elektrische bestelbussen om te kiezen. Tijdens de rijtest met de Ford e-Transit merkten we echter dat het einddoel nog niet bereikt is.

WAT IS DE FORD E-TRANSIT?

Zeg je bestelwagen, dan zeg je Transit. Sinds Ford in 1953 het antwoord op de Volkswagen Transporter op de markt bracht, heeft menig ondernemer zijn mobiliteit te danken aan de Ford Transit. Ondertussen zijn we toe aan de vierde generatie, die overigens ondertussen ook al tien jaar mee gaat. Om met de tijd mee te gaan, heeft Ford de vertrouwde Transit omgebouwd naar elektrisch. Voilà, zie daar de Ford E-Transit.

De Ford E-Transit is feitelijk ook niet veel meer dan een normale Transit voorzien van een elektrische aandrijving. Buiten wat extra aanduidingen en het ontbreken van het bekende dieselgeluid merk je weinig anders aan deze bus. Voor de rijtest reden we een Ford E-Transit met een dubbele cabine. Naast zes volwaardige zitplaatsen was de laadruimte afgewerkt als werkstation, compleet met laatjes, werkbank en bankschroef.

Uiteraard is ook de Ford E-Transit in allerlei configuraties verkrijgbaar. Er zijn drie lengte- en twee hoogtevarianten. De Ford E-Transit van de rijtest is een L2H2. Een middenmaatje dus. Uiteraard heeft de grootte en de opbouw van de bus invloed op zijn prestaties. De accu is bij alle varianten gelijk: deze is 68 kWh. Dankzij de driefasen-lader laadt je tot 11kW bij een laadpaal. Snelladen is met maximaal 115 kW heel behoorlijk.

HOE RIJDT HIJ?

Je hebt de keuze uit twee vermogens. De sterkste E-Transit biedt 269 pk. Een sterkere motor gaat echter wel ten koste van het bereik. De Ford E-Transit waar wij mee reden, had slechts 184 pk. Een bus die als werkbus is ingericht, heeft echter niet meer nodig. In deze configuratie kan de E-Transit volgens fabrieksopgave 317 kilometer rijden op één acculading. Dit is echter een illusie. In werkelijkheid ligt het bereik rond de 200 kilometer.

Hoe ver je komt, hangt in grote mate af van je rijstijl. Ford weet dit ook, en probeert daarom op verschillende manieren te voorkomen dat je te hard rijdt. Zo voelt de Ford E-Transit nooit snel, ondanks zijn elektrische aandrijving. Voor iemand die elektrische personenauto’s gewend is, is dat een raar gevoel. De Ford E-Transit accelereert behoorlijk tot zo’n 90 km/u. Daarboven moet je de auto echt dwingen om harder te gaan: voor je gevoel moet je flink kracht zetten op het gaspedaal.

Uiteindelijk geef je dit op en accepteer je dat 90 km/u een prima snelheid is op de snelweg. Je wil eigenlijk ook niet harder, want dat kost teveel bereik. Kun je hiermee leven, dan is de Ford E-Transit een zeer comfortabele bestelbus. Ben je gewend om in je dieselbus op de linkerbaan leaserijders op te jagen, dan voel je je absoluut miserabel in de E-Transit.

STERKE PUNTEN

De Ford E-Transit van de rijtest was uitgerust met onafhankelijke wielophanging achter. Dit is niet standaard, maar draagt wel bij aan extra comfort. De Ford Transit met een dieselmotor is al een prima bus, maar elektrisch is hij extra comfortabel. Hij is stil. Er rammelt en trilt niets. Dankzij het lage zwaartepunt is geen enkele bocht een probleem. Hij stuurt strak en eenvoudig. De elektrische aandrijving maakt de Ford Transit vooral comfortabeler.

Aan dit gevoel dragen ook de uitstekende stoelen bij. Deze zijn in vele manieren instelbaar en verwarmbaar. De zitpositie in de Ford E-Transit is natuurlijk sowieso goed, zoals bij elke flinke bestelbus. De draaiknop voor de versnellingen laat zich eenvoudig bedienen. Elke knop zit op een logische plaats. Voor de meeste functies zijn fysieke knoppen, de overige vind je in de onderste rand van het 12-inch touchscreen.

De accu’s van de Ford E-Transit zitten weggewerkt in de bodem, maar daar merk je niks van. Zo blijft er maximaal 15,1 m3 laadruimte over. Een elektrische bestelbus weegt natuurlijk wel meer, maar dit verlies in laadgewicht wordt gecompenseerd door nieuwe regels. De E-Transit mag hierdoor maximaal 4250 kilo wegen, tegen 3500 kilo van een dieselbus. Boven de 3,5 ton moet je wel een groot rijbewijs hebben. In totaal biedt de Ford E-Transit tot 1967 kilo laadvermogen, afhankelijk natuurlijk van de uitvoering.

ZWAKKE PUNTEN

De Ford E-Transit is een omgebouwde dieselbus en dat merk je. Zo is de laadaansluiting fraai weggewerkt in de grille, maar vindt je bij het bestuurdersportier de restanten van de tankdop. De accugrootte van 68 kWh wijst ook op een platform dat oorspronkelijk niet voor elektrische auto’s bedoeld is. In een auto van deze grootte kun je wel meer accu’s kwijt.

Bij de informatievoorziening is de auto overduidelijk een overgangsmodel. Op het centrale scherm draait Sync4, dat door Ford speciaal voor elektrische auto’s is gebouwd. Hierin is alle bruikbare informatie wel te vinden. Dit geldt echter niet voor het scherm achter het stuur. Dit is duidelijk het scherm uit de dieselvariant, waar de onnodige info is vervangen door die van de elektrische aandrijving.

Hierdoor is de meest nuttige informatie niet direct voor handen. Je ziet wel het overgebleven rijbereik, maar niet hoe vol de accu nog is. Hiervoor moet je in het centrale scherm kijken, maar ook daar zit het enigszins verstopt in het menu. Wat ons betreft zou dit altijd pontificaal centraal in beeld moeten zijn, zeker gezien zijn geringe rijbereik. Ook het verbruik van een rit is moeilijk te achterhalen.

UITRUSTING

Met drie zitplaatsen voorin en drie op de twee zitrij was er voldoende ruimte in onze testauto. Uiteraard ligt de nadruk op praktisch nut, niet op luxe. Toch voelt het interieur van de Ford E-Transit niet goedkoop, ondanks het harde plastic en de rubberen vloermatten. Overal in het interieur zijn grote en kleine opbergvakken te vinden. We vonden het alleen jammer dat er geen enkele is waar de autosleutel precies in past.

Vreemd hebben de voorportieren slechts een beperkte hoek om te openen. Dit maakte het instappen nodeloos onhandig. Liever hadden we de portieren tot 90 graden geopend gezien. De tweede zitrij is bereikbaar via de schuifdeur aan de passagierskant. Deze schuifdeur is echter veel langer dan de deuropening. Dit is natuurlijk handig bij een gewone bestelbus, maar bij onze dubbele cabine stond dat wat vreemd.

Als optie in de Ford E-Transit kun je Ford Pro Power Onboard kiezen. Deze V2L-oplossing biedt twee 230V stopcontacten: één in de laadbak en één tussen de voorstoelen. Dit is erg handig als je onderweg je gereedschap wil opladen of op locatie geen stroom voorhanden hebt. Helaas was de Ford E-Transit van deze rijtest niet met deze optie uitgerust, dus we hebben het niet kunnen uitproberen.

CONCLUSIE RIJTEST FORD E-TRANSIT

Binnenkort gaan de binnensteden op slot voor bestelbussen met een dieselmotor. Ondernemers die elektrisch willen rijden, hebben nu nog weinig keus. De Ford E-Transit is dan een betrouwbare keuze: de bestelbus die je al kent, maar dan elektrisch. Zodra er echter bestelbussen op de markt komen die als volledig elektrisch ontworpen zijn, delft de E-Transit het onderspit. Het blijft immers een omgebouwde dieselbus.

Uiteraard is de Ford Transit een heel fijne en praktische bestelbus. De elektrische aandrijving verandert daar niks aan. Sterker nog, het stille rijgedrag en de praktische laadmogelijkheden maken hem alleen maar beter. Daar tegenover staan natuurlijk het geringe rijbereik en het verbruik, zeker op hogere snelheden. Dit maakt dat de Ford E-Transit niet zomaar voor iedereen een vervanger is van de dieselbus.

Met een elektrische bestelbus zoals de E-Transit kun je minder ver en minder hard. Zelfs de meest verstokte chauffeur zal mee moeten veranderen. De overgang is onvermijdelijk. Op dezelfde manier kenmerkt ook de Ford E-Transit deze transitie: het nieuwe ingebouwd in het oude vertrouwde.

Bron www.fleximo.nl